Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

ΝΕΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ GREENPEACE ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ

 "Εσύ ό,τι πεις, greenpeace;;;"
Το γραφείο της Ελληνικής Greenpeace, εξέδωσε τη δεύτερη της ανακοίνωση μέσα σ’ένα εξάμηνο, η οποία στρέφεται κατά της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Χαλκιδική. 

Ομολογουμένως έχει μεγάλο ενδιαφέρον το περιεχόμενο κι αυτής της ανακοίνωσης, καθώς:

α) κρατάει αποστάσεις από το πογκρόμ βίας, που έχουν εξαπολύσει οι ντόπιοι και ξενόφερτοι επαγγελματίες οικολόγοι, των οποίων η ζωή απέκτησε νόημα και ενδιαφέρον μέσα από τον πόλεμο εναντίον της μεταλλείας. Και αυτό την τιμά.
 
Βέβαια απέφυγε να καταδικάσει, ως όφειλε, σαν οικολογική οργάνωση τις φωτιές που ανάβουν στο δάσος με μολότοφ και φωτοβολίδες οι δήθεν υπερασπιστές του.  

Καταδίκασε απλά «τη βία σε βάρος των πολλών, που γίνεται προς όφελος των λίγων» επειδή προφανώς δεν έλαβε υπόψη, ότι σε κάθε κινητοποίηση στις Σκουριές, σημαίνει συναγερμός στα φιλο - «οικολογικά» στέκια όλης της χώρας. 

Ενώ παράλληλα ξέχασε ότι χάρη στη μεταλλευτική δραστηριότητα  αυτή τη στιγμή απασχολούνται 900 άτομα. Οι «λίγοι τυχεροί» (!!!) όπως έγραφε στην προηγούμενη ανακοίνωση της.

β) απουσιάζει η οποιαδήποτε αναφορά στο κυάνιο, το οποίο κάποτε... αποτελούσε την αιχμή του προπαγανδιστικού δόρατος όλου του αντιμεταλλευτικού μπλόκ.  

Στην ανακοίνωση, που είχε εκδώσει τον περασμένο Μάρτιο, είχε αφιερώσει ένα σημαντικό μέρος αυτής, στο «θανατηφόρο κυάνιο», που θα χρησιμοποιούνταν στη μεταλλουργία χρυσού και τις επιπτώσεις του. Τώρα ούτε λέξη...

γ) έχει «επικαιροποιήσει» την επιχειρηματολογία της..., υιοθετώντας πλήρως τα επιχειρήματα που ακούμε από τους θεωρητικούς της «ανάπτυξης», για εναλλακτικές μορφές γεωργικής καλλιέργειας κτηνοτροφίας και αλιείας, σε γενικό και αόριστο επίπεδο χωρίς ποτέ ως τώρα, να συνοδεύονται αυτές οι προτάσεις με κοστολογήσεις και με μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

 Αν σε κάποιους προξενεί εντύπωση αυτό που λέμε, (κοστολογήσεις ΜΠΕ πχ. σε γεωργικές καλλιέργειες) να απευθύνουν τα παράπονα τους στους επιστήμονες που κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι η γεωργία προκαλεί το 1/3 των αερίων του θερμοκηπίου. (Δείτε εδώ)

Σε πιο πρακτικό επίπεδο, ας αναλογιστούν ποιος είναι ο λόγος, εκτός της υπεραλίευσης, που έχει στεγνώσει από ψάρια ο κόλπος της Ιερισσού. Μήπως τα τοξικά φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες και καταλήγουν στη θάλασσα, έχουν παίξει το ρόλο τους; 

Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται οι ψαράδες, αλλά και όσοι άλλοι επαγγελματίες ζουν από τη θάλασσα.

δ) βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα από την εναντίωση στη μεταλλεία, να διατυπώσει τα «παράπονα» της προς την κυβερνητική πολιτική που επιβάλει φόρους στην «πράσινη ανάπτυξη» των φωτοβολταϊκών.

 Μα αυτή η πρακτική εφαρμόζεται σε όλες τις εκδοχές της «πράσινης ενέργειας» παγκοσμίως, από κυβερνήσεις που έχουν καθαρά οικολογικό προσανατολισμό, καθιστώντας την πράσινη ενέργεια οικονομική παγίδα για τις πλατιές κοινωνικές μάζες καθώς αποτελεί πλέον τεκμήριο πλουτισμού.

Φτάσαμε στο σημείο για να μπεις σ’ ένα σπίτι, αυτό να  πρέπει να διαθέτει ενεργειακό πιστοποιητικό. Αν δεν έχει, μένεις στο δρόμο.

 «Φιλική», κατά τ’ άλλα, η πράσινη ενέργεια στο περιβάλλον, εχθρική όμως προς το ανθρωπογενές περιβάλλον... 
Όπως πάντα ο δρόμος της κριτικής και της καταγγελίας είναι πανεύκολος. Δύσκολος είναι  αυτός της αυτοκριτικής.

 Ακούγεται ωραίο να λες ότι «ο πιο σύντομος δρόμος για να ακυρώσεις μια επένδυση είναι να αποδείξεις, ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά», όταν όμως στην πράξη αυτό δεν αποδεικνύεται, τι αξία έχει να το επικαλείσαι και μόνο;

Τρέφουμε απεριόριστο σεβασμό στη Greenpeace. Πρέπει και αυτή όμως να δείχνει σεβασμό απέναντι σε μια κοινωνία και μια περιοχή με τεράστια παράδοση στη μεταλλευτική δραστηριότητα, η οποία ποτέ δεν έκοψε το δρόμο σ’ άλλες παραγωγικές δραστηριότητες.

 Δραστηριότητες οι οποίες στην παρούσα οικονομική κατάσταση λόγω της κάκιστης υποδομής τους, δε μπορούν να αποτελέσουν βασική πηγή εισοδήματος, μόνο ενισχυτική. Μακάρι τα πράγματα να αλλάξουν. 

Θα συμφωνήσουμε με την Greenpeace, ότι ο κόσμος, που έχει μείνει χωρίς δουλειά (κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα) πρέπει να στραφεί στη γη για να τον θρέψει ξανά. Δε γίνεται όμως όλοι να γίνουμε γεωργοί, αλιείς και κτηνοτρόφοι. Δε γίνεται μια χώρα που εισάγει το 87% των αναγκών της, να παράγει μόνο μαρούλια, λάχανα και ζωοτροφές για να ανακάμψει οικονομικά. 

Πρέπει να παράξει και προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία για να αυξήσει δυναμικά τις εξαγωγές. Για να αυξήσει τα έσοδα και να μειώσει τα χρέη της. 

Νομίζουμε ότι η αποκλειστική ενασχόληση όλων μας με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία θα γίνει πραγματικότητα, αν και εφόσον οι οικονομίες όλου του πλανήτη καταρρεύσουν και αναγκαστικά για κάποιο χρονικό διάστημα, επικρατήσει το μοντέλο της ανταλλακτικής οικονομίας (είδος με είδος). Έχει φτάσει αυτή η στιγμή; Εμείς δεν το ξέρουμε. Αν το ξέρει κάποιος, ας βγει να μας το πει υπεύθυνα. 

Εμείς έχουμε υποχρέωση να παλέψουμε και να μοχθήσουμε για να σταθούμε στα πόδια μας. 

Για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας και τη χώρα. Οι εικασίες και οι κινδυνολογίες δεν πρόσφεραν και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το ουσιαστικό.