Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

«ΤΑ ΕΥΕΛΙΚΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»

Σκεπτόμενος Πολίτης

«Το κρίσιμο σημείο είναι ότι από τα όρια της φέρουσας ικανότητας της βιόσφαιρας, δεν μπορούμε να συναγάγουμε κανένα σταθερό όριο γι' αυτά που είναι εφικτά στους ανθρώπους πάνω σ' αυτή τη Γη. 

Όποιος αντιλαμβάνεται τη φύση ως άκαμπτο σύστημα στο οποίο η ανθρωπότητα πρέπει να υποταγεί, αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τη μεγαλύτερη παραγωγική δύναμη που έχουμε στη διάθεσή μας: τη δημιουργικότητα, την εφευρετικότητα και το επιχειρηματικό πνεύμα. Η διέξοδος από την παγκόσμια κρίση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, δεν συνίσταται στην αυτοϋποδούλωση της ανθρωπότητας, αλλά και στην απελευθέρωση ανανεωτικών, καινοτομικών δυνάμεων και λύσεων.

Εδώ περιλαμβάνονται επίσης κοινωνικές καινοτομίες, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στις μορφές κατανάλωσης. Και αυτές είναι σε εξέλιξη: ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, βιολογική γεωργία, προϊόντα δίκαιου εμπορίου, οικολογική μόδα, ηθική επενδυτική, κοινή χρήση αυτοκινήτων και ανταλλακτικές «αγορές» αγαθών είναι σε άνοδο…

Αυτά όλα είναι καλά και σημαντικά, καθώς και η κριτική εναντίον της μαζικής, εργοστασιακού τύπου κτηνοτροφίας ή εναντίον της εργασίας-σκλαβιάς στα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια χαμηλού κόστους, παραγωγικού τομέα που έχει εξωτερικευθεί μακριά από μας. Όμως δεν πρέπει να σχηματίσουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να κερδίσουμε τον αγώνα ενάντια στην οικολογική κρίση με μεταρρυθμίσεις του τρόπου ζωής...

Για τον στόχο αυτό, είναι αναγκαία μια ολόκληρη δέσμη προϋποθέσεων: η πλούσια εφευρετικότητα της επιστήμης και της έρευνας, η δύναμη των καινοτομιών από μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, μια κριτική κοινωνία των πολιτών και η δραστήρια υποστηρικτική πολιτική, που έχει το θάρρος να θέτει μακροπρόθεσμους στόχους και να ενσωματώνει στις αγορές, ένα περιβαλλοντικό κανονιστικό πλαίσιο…

Στο δρόμο προς παγκόσμιες ρυθμίσεις θα έχουμε ταχύτερη πρόοδο, αν καταφέρνουμε να αποδεικνύουμε έμπρακτα ότι η περιβαλλοντική προστασία και η ευημερία δεν είναι μεταξύ τους αντίθετες, αλλά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος…Τίθεται επίσης το ζήτημα το σχετικό με την εμπιστοσύνη, ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την διακινδύνευση που προκαλεί η νεωτερικότητα με τα ίδια τα μέσα της νεωτερικότητας: με την επιστήμη, με τις καινοτομίες και με την δημοκρατία…»

------------------------------------------------------

(από το «Οικολογικός οπισθοδρομισμός και οικολογική ανανέωση: η Πράσινη επανάσταση», του Ralf Fücks, 9/10/2013, μεταφρασμένο εδώ. Ο Ralf Fücks είναι πολιτικός και διανοούμενος, πρώην Πράσινος δήμαρχος της Βρέμης)