"Η ΨΕΥΤΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ" (Εmail)

Του Σκεπτόμενου Πολίτη 

«Όταν παραμερίσεις το αδύνατο, τότε αυτό που μένει, όσο κι αν φαίνεται απίθανο, είναι η αλήθεια» (Τζωρτζ Ρομέρο, σκηνοθέτης ταινιών τρόμου)

-----------------------------------------------------------------

Σε φθηνό αντιπερισπασμό και αποπροσανατολισμό των πολιτών από τα πραγματικά προβλήματα προχώρησαν οι Λαφαζανό-Τσιπρες, με την ανάκληση δύο αδειών της Ελληνικός Χρυσός. Είχε προηγηθεί το ξύλο που εισέπραξε από τους «θεσμούς» ο πουκαμισάκιας Μπαρουφάκης, η μεγαλειώδης Κωλοτούμπα του Αιώνα και η εκλογή δεξιού Προέδρου Δημοκρατίας. Τότε λοιπόν ο Alexis ανακάλυψε ότι πρέπει να σεβασθούν τις προεκλογικές δεσμεύσεις και αποφάσισε ν’ αλλάξει γήπεδο, πετώντας τη μπάλα στη Χαλκιδική. Είχε κι εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πληρώσει κάποια πολιτικά γραμμάτια και τελικά να επιβεβαιώσει τους κακόβουλους μισθοφόρους της εταιρείας, που τον κατηγορούσαν ότι είχε καπελώσει τον «αγώνα των κατοίκων».

Είναι φανερό ότι στο Συριζιστάν, δεν επαρκεί να έχεις συμβόλαιο και άδειες από την Πολιτεία και 3 αποφάσεις του ΣτΕ που σε δικαιώνουν, για να υλοποιήσεις μια επένδυση. Αρκεί μια καταγγελία από τον οποιονδήποτε τυχάρπαστο να τα καταργήσει μαγικά όλα αυτά. 

Ο Λαφαζάνης λέει πως δεν θέλει να έχει συμβούλους στο υπουργείο του. Κακώς. Υπάρχει μια πληθώρα αυτόκλητων συμβούλων και σωτήρων που ανιδιοτελώς μπορούν να τον βοηθήσουν στο να κλείσει όλες τις βιομηχανίες της Ελλάδας. Ο σταλινικός πολιτικός δεν είχε βέβαια το θάρρος να κοιτάξει κατάματα τους εργάτες μεταλλωρύχους που τον επισκέφθηκαν. Αν και αρχικά είχε διατρανώσει δημόσια ότι είναι κάθετα αντίθετος με την επένδυση, τελικά τους ψέλλισε ότι δεν είχε ενημερωθεί επαρκώς. Γνωστή καραμέλα τελευταία η «μη επαρκής ενημέρωση». Προφανώς φρόντισαν να τον ενημερώσουν έγκαιρα και κατάλληλα οι Παρατηρητές και λοιποί «οικολόγοι». Το χειρότερο είναι ότι βαδίζει λαχανιασμένος στ’ αχνάρια τους, αντιγράφοντας φτηνιάρικα κολπάκια: δικολαβίστικες αρλούμπες, τεχνάσματα, νομικίστικες ερμηνείες. Άραγε τι έχουν να πουν επί του θέματος οι σύντροφοι Τσακαλώτος-Σταθάκης που έχουν αγοράσει μετοχές της Black Rock;

Ο συνεργάτης του Λαφαζάνη, «ολιστικός οικολόγος» Τσρώνης, μετά το κράξιμο που έφαγε για τις δηλώσεις του κατά της επένδυσης, επρόκειτο να επισκεφθεί την Χαλκιδική, αλλά μάλλον του έπεσε μακριά. Είχε διευκρινίσει πριν μέρες, ότι δεν του επαρκούν τα «ψυχρά τοπογραφικά σημειώματα». Λέτε να του είχαν δώσει οι Παρατηρητές; Πάντως ας τον ενημερώσει κάποιος ότι και η θεώρηση της Βιώσιμης Ανάπτυξης, ολιστική είναι. Εκτός κι αν στο Όλον συμπεριλαμβάνεται ολόκληρο το Σύμπαν, που ούτως ή άλλως θα υποστεί θερμικό θάνατο, εκτός κι αν βρεθεί από τους «οικολόγους» τρόπος να μειώνεται η εντροπία του. Πού ξέρετε, όλα μπορούν να συμβούν σε μια «οικολογική» ολιστική προσέγγιση των πραγμάτων. 

Μια ψευτο-αριστερή κυβέρνηση λοιπόν, κόντρα στην εργατική τάξη και αντιμέτωπη με τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας της αγοράς και της χώρας μας. Αρνήθηκε αρχικά να ψηφίσει δεξιό υποψήφιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με στόχο να προκαλέσει εκλογές, για να γίνει κυβέρνηση μαζί με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, να κάνει την κωλοτούμπα στις Βρυξέλλες, να μας βάλει υπό χειρότερη εποπτεία των δανειστών επί 4 μήνες χωρίς λεφτά και στο τέλος να προτείνει και να ψηφίσει δεξιό για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κάναμε έναν ολόκληρο κύκλο και τελικά βρεθήκαμε να είμαστε πιο πίσω κι από εκεί που ξεκινήσαμε. Ίσως αυτό να είναι και το Plan B των τετραπέρατων της Κουμουδούρου. Για να πας στο σοσιαλισμό, πρέπει πρώτα να τα γκρεμίσεις όλα.

Η κυβέρνηση του αχταρμά τσαλαβουτάει ανάμεσα σε ανοησίες περί κεντρικά ελεγχόμενης οικονομίας, αποβιομηχάνισης, παραγωγικής αποδιοργάνωσης της χώρας, γιγαντισμού του Δημοσίου, μηδενικού εκσυγχρονισμού. Μια γνήσια κυβέρνηση αριστεροδεξιών Παρασιτικών, που παίζουν το τελευταίο τους χαρτί κόντρα στους Παραγωγικούς, προσπαθώντας λυσσαλέα να διασφαλίσουν την επιβίωση και αναπαραγωγή τους.

Προφανώς οι καιροί έχουν πιά αλλάξει, δεν είμαστε στη δεκαετία του ’80 και οι Παρασιτικοί αρνούνται να το αποδεχθούν. Μεταξύ των κοινωνικών αλλαγών που συντελούνται είναι και το πέρασμα των Παραγωγικών στη δράση. Η βουβή πλειοψηφία διατρανώνει την παρουσία της και στη Χαλκιδική το έπραξε δυναμικά και ειρηνικά.

Όπως διακηρύσσουν οι «οικολόγοι», δεν πρόκειται να κάθονται να περιμένουν την κυβέρνηση να κλείσει τα μεταλλεία. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ. Οι αληθινοί κάτοικοι, και όχι οι μεταφερόμενες από όλη την Ελλάδα οικολογικές μαϊμούδες, πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα που ξεκίνησαν. Για δουλειά, προκοπή, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη, σεβασμό στο περιβάλλον. Μπροστάρηδες θα είναι οι εργάτες και οι μεταλλωρύχοι, όπως η ιστορική αναγκαιότητα ορίζει. Αλλά ο αγώνας αυτός καλεί για ευρύτερη κοινωνική συσπείρωση. Παραγωγικά εργαζόμενοι, μη προνομιούχοι, βιοπαλαιστές, μεροκαματιάρηδες, άνεργοι, άνθρωποι του μόχθου, όλοι μαζί θα υπερασπισθούν το δικαίωμα στη δουλειά και στον καθορισμό του μέλλοντός τους. Αρκετά μέχρι εδώ.